Şiir

Bir klavyede tanýdým þiiri kuzey yarým kürede
Pasaportsuz sözcükler havada uçuyordu
Meridyenler arasýnda dolaþtým çekip bir ucundan
Paraleller, þaka yapma dedi gýdýklanýp biraz
Uyaklar el salladý , biz buradayýz diye
Hiçbirine bile dönüp bakmadým

Okyanuslarýn koyu mavi sularýnda bir dalga
Bulanýk sularýnda ýrmaklarýn bir beyaz köpük
Daðlarýn doruklarýnda bir avuç kardým
Ay, bütün karanlýðý iþte o an silmiþti
Yaný baþýmda seni gördüðüm saat
En mutlu bir þekilde yürek yaramý sardým

Rüzgarlar vardý, kasýrgalar, tayfunlar
Bizi bir kar zerresi kadar göklere uçurdular
Kapitalizmin çirkin yüzünün kirlettiði gökyüzü
Coðrafya bilgim biraz ,atmosferi tanýdým
Çok hýzlý dönüyorduk þaþýrmýþtým doðrusu
Çizgiden tam çýkarken seni de yakaladým

Ekvatora inmemiz hiç de kolay olmadý
Günlerce ayrý düþtük , yuvadan, yardan, sözden
Sonra çok zor olsa da insan içine çýktým
kentlerin kirli havasýnda ,þiir kokusu yoktu
fabrikalar, tarlalar, alýn teri bir yanda
bir yanda postallarýn izini tam da yürekten aldým

insanlar birbirinin kuyusunu kazarken
sen çýkýverdin birden, düzeni bozdun bir akþam üstü
akþamlar , gündüzleri örterken, ben seni mermere kazdým
ve yalnýzlýðýn , ýssýzlýðýn acýlarýný
düþündüm,yarýnlar için aðaçlar diktim
öyküler okudum,romanlar ,þiirler yazdým

Bir klavyede tanýdým þiiri, kuzey yarým kürede
Sen yerinde duruyordun, þiir senin yerinde
Haluk YOLSAL
Sosyal Medyada Paylaşın: