İstanbul

Ne çare bilmezdim yangýný suyun
Denizin, martýnýn, vapur sesinin
Her bir taþýna vurulduðumun
Ýstanbul insaný þair edermiþ..



//.........//

Güllerin rengi sinmiþ, gülbebek cemaline,
Koklasam sokak sokak, seni güller yerine.

Mest eder Boðaziçi, küheylan duruþuna,
Nur dökülür göklerden, Çamlýca yokuþuna.

Cennetten bir ruh taþýr, candan aziz Rumeli,
Ah sevgilim Ýstanbul, seni nasýl sevmeli.

Sen vefalý bir yarsýn, vuslatsýn ulvi çýnar,
Ne hoþ seyrin yazýlýr, Galata’dan Üsküdar.

Gündüzü þiir þiir, masal olur gecesi,
Gelin gibi nazlýdýr, eðilir Kýzkulesi.

Ne güzide daðýlmýþ, inci inci kubbeler,
Savaþçý erler gibi, nöbette minareler.

Ýzine yüz sürdüðüm, þairlerin annesi,
Sahaflar da Akif’in, duyulur ayaksesi.

Ufacýk bir çocuðun tomurcuk elleridir,
Ey... ruhumda efsunsun, aþkýn içimde erir.

Sosyal Medyada Paylaşın: