SONUNDA,,

Biz nefsimizi çoktan öldürdük,,
Bedenimiz toprak sonumuz toprak..
Aðýr yükü üstümüzden kaldýrdýk,,
O yüzden tenimiz sararmýþ yaprak..

Kalem olduk amma uç olamadýk,
Belki çok þey olduk" hiç"..! olamadýk.
Bir gönü’le girip taç olamadýk,,
Demek bize düþmüþ yaralý kalmak..

Deðer kýymet bildik,bilen olmadý,
Gir gönü ’le dedik giren olmadý.
Bu dünyada gerçek bir dost kalmadý,
Ýðneyle kazýdým, zor imiþ bulmak..!

Bulduðumu sandým çabuk yitirdim,
Gözü hiç doymadý,ben ise verdim.
Can içinde caným,kanýmsýn derdim,,
Boz bulanýk suda, bizeymiþ akmak...

TÝRYAKÝ çok çekti derdi cefayý,
Göremedim gitti bir gün vefayý..
Çok oldu nefsiyle açtý arayý,,
Bize nasip imiþ arada kalmak

Sosyal Medyada Paylaşın: