Ben Üşümüyorum

Ýçim yanýyor, içim.
Sanmayýn ki üþüyorum.
Elbiseme, kuru soðuk,
Kalbime onsuzluk vurmuþ,
Gözlerime, onsuzluk yaþlarý dolmuþ.
Bana aþkýn, en beteri vurmuþ.
Kaderim onsuz yaþamakmýþ.


Ben üþümüyorum!

Kuru soðukta aðlayarak ýsýnýyorum.
Gözyaþlarýmý ne o,
Nede bir dost eli silmiyor.
Kuru soðuk siliyor.
Yaþlar dolan gözlerime ayaz vuracak.

Ben üþümüyorum!

Yalnýzlýk, rýhtýmýnda yürüyorum,
Ama, cambazýn ip üstünde yürümesinden de zormuþ.

Ben üþümüyorum!

Beni öldürecek kuru soðukla alay ediyorum.
Çünkü, ýsýnmakla vakit geçirmek istemiyorum.
Kuru soðukta yangýnýmý söndürmeliyim.
Sönmez ise, içimdeki bu aþký öldürmeliyim.
Öldürüp, okyanusun derinliklerine atmalýyým.

Ben üþümüyorum!

O, gelip de ellerimi tutsun.
Ellerim, buz gibi olmuþ ise o ýsýtsýn.
Üstüme, sevgisiyle ýsýttýðý örtüyü atsýn.
Isýnayým, yanayým alev alev volkanlý dað gibi olayým.

Ben üþümüyorum!

Elbiseme, kuru soðuk vurmuþ.
Üþüyor diye, bana acýmayýn.
Dýþým üþüse de içim alev alev yanýyor.


Ben üþümüyorum...

Bilgehan Emirþanoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: