Hasret

Adý bu olsa gerek seni beklemenin
Her eylül sonunda neredesin demenin

Rengimiz benzemeye baþladý düþen yapraklara
Çan sesleri geliyor uzaklardan diyorum ya inanmayýn
Mesafesinin ölçüsü yok ki seslerin
Son çalaný her anýma koydum nazikçe
Kadere boyun büküklüðümle fýsýldýyorum kendi kulaðýma
Neredesin

Söylemekten býkmadýðým tek bir soru
Ve hâlâ cevapsýz

Çareleri harmanlamak iþim, bir tekini seçemediðim
Her saniye sakalla býyýk arasýnda gezinmekten yoruldum
Umudumu umduðuma sakladýðým güne çaðrým var
Bir mum yak karanlýðýmýn ortasýna saçlarýn koksun
Rotamý çizemiyorum
Kendimden bunaldým

Geri gönderiyorum dudaðýma yaklaþan olsa’larý, keþke’leri
Terra baytlarla yarýþýyor düþüncelerim Planck zamanlarýmda
Gelgitlerim de yok kýyýlara vuran
Yanýmdasýn diyebilsem diyorum
Ellerim yalnýzlýðýn tam ortasýnda, sensizlik soðuk
Sözün özünü sorma sakýn
Sadece özledim

Adý bu olsa gerek seni beklemenin
Bu eylül sonunda da neredesin demenin

Sosyal Medyada Paylaşın: