Kendi gözümle gördüm kendimi kendi rüyamda Mühürlüydüm kendi içimde arýzalýydý kaderim Boynuma astýðým gökyüzümü tutamadým Düþtüm bu yüzden incindim ama ölmedim Kendimi unuttuðum odayý kilitledim henüz uyanmadan Yine yalnýzým…
Sana getirdiðim tüm çiçekler sahteydi aslýnda Yazdýðým tüm þiirler söylediðim þarkýlar Yaþadýðýmýz bu dünya.. Kendim yazdým bu senaryoyu kendim sadece kendi alnýma Utanýrdým her karþýsýna geçtiðimde aynadan Sen olmasan ve Tanrý tutmasa elimi dokunurken gözyaþýna Ýkrarýmdýr suçluyum Seni çok sevdim
..kalbin terlemesidir aðlamak gözler sadece þahittir aþkýn içinde..
Ýþte böyle sevdiðim Dedim ya suçluyum belki de ölmeliyim Ýki dudaðýnýn arasýnda giyotinle Gözlerinin yeþilinde idam sehpasýnda Beyaz ellerinde kýrýk kalemle Boynum kýldan incedir mucebince amel oluna..
Bilmelisin.. Seni sevdiðimdir hakkýmda ferman Hakkýný helal et.. …..
____________________________________________ Muceb = Bir söz veya emrin icâb ettiði þey, netice. Sosyal Medyada Paylaşın:
Özkan KÖSE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.