VUSLAT

Ben de öleceðim,

belki

uyanamadan sabaha

baþým yastýkta

yakaramadan Allah’a

kapayýp gözlerimi.

sarmaþýk güller,

fesleðen, hercai menekþe

çiçeklenmiþ kaktüs, sakýz sardunya

arayacak su veren ellerimi.

en sevdiðim gömlek,

gözden ýrak sakladýðým þiir kitaplarým,

albümde aile fotoðraflarý,

zeytinyaðlý sarma, yeþil zeytin, çýtýr ekmek

özleyeceðim hepinizi.




kimbilir?

göremeden torunlarý, öpülmeden dede elim

tüterken ocaðýnda duman baba evinin,

ansýzýn

terk edeceðim sevdiklerimi.




yaylasý, ovasý memleketin

havasý, suyu, topraðý, yaðmuru, karý

denizde martý, sabahýnda ezan sesi

burnumda tütecek hepsi.




bir gün, ben de gideceðim

söylenmemiþ sözler dillimde

insan gölgesinde sevgi seli

beyaz rüyalara uyanýp

sýrtýnda bir hýrka, fakir gibi

vuslata ereceðim.

Sosyal Medyada Paylaşın: