AB
SEVMENİN HÜZÜNLERİNDEYİM
SEVMENÝN HÜZÜNLERÝNDEYÝM
Bir kýsýr döngüydü hayatým
Ne sevdalara tutsaktým
Ne aþklara hazýrdým
Monotonluðun kýskacýnda
Vurdumduymazlýklarda yaþardým
Zaten hiç anlamazdým aþktan
Hiç aðzým yanmamýþtý sevdadan
Öylesine yaþardým iþte
Soluk almaya yaþamak denirse
Bir anam öldüðünde aðlamýþtým
Bir tek o zaman akmýþtý
Çocuksu gözyaþlarým
Zaten gülmeyide beceremezdim
Kahkahalarýn anlamýný bilmezdim
Duygulardan inadýna uzaktým
Þiirin Þ,sinden anlamazdým
Býrakýn þiir yazmayý
Mýsralarýn farkýna bile varmazdým
Ýþte öylesine bir yaþamdý benimki
Monoton,basma kalýp gibi
Evden iþe,iþten eve
Sevmek sevilmek neyime
Derken birgün onu tanýdým
Sanki yeniden doðdum
Bambaþka biri oldum
Deðiþiverdi tüm hayatýmýn akýþý
Gözlerime düþünce onun bakýþý
Sona ermiþti tek düze yaþamým
Artýk onu düþünmekle geçiyordu
Sabahým akþamým
Hayellerimde hep o vardý
Güzelliði sadece günlerimi deðil
Gecelerimi,düþlerimide sardý
Hep onu düþünüyordum
O bir nefes olmuþtu bende
Gün boyu onu soluyordum
Haftalar aylar geçti aradan
Yü,reðim kor olmuþtu bu yangýndan
Aþk için yanýyordum
Onunda beni sevdiðini sanýyordum
Ama dualarým kabul olmadý
Sevdam yüreðimde öksüz kaldý
Meðer boþuna umutlanmýþým
Boþuna korlara düþüp yanmýþým
Umutsuz bir vakaymýþ sevgim
Müneccim deðilimki nerden bileyim
Þimdi kahrolsamda ne çare
Sevmeden edemiyorumki
Düþmüþ o ateþ yüreðime bir kere
Vede hep seveceðim
O sevmese bile
Artýk þimdi sevmenin hüzünlerindeyim
Boynu bükük bir gönülün
Ýsyankar nöbetlerindeyim
Cezam bir ömür hüzün
Çaresizim çekeceðim.
Çünkü yürekten sevdim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ABDURRAHMAN GÜNGÖR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.