Sustukça içimde tutuþtu sesim. Her harfte daha çok yandým aynalar. Kör dumanlar içre kaldý nefesim. Her gülen yüzü dost sandým aynalar…
Kimi dostum dedi, kimi arkadaþ. Ne ben yolcu idim ne onlar yoldaþ. Dediler kalbimiz kalbinle sýrdaþ. Ýnanýp her söze kandým aynalar…
Yalanmýþ ne varsa vefadan yana, Dostum dediklerim el imiþ bana, Kalbimi vererek bir hüsn-i zan’a, Yine de onlarý andým aynalar…
Kardeþliðe kalleþlik ettiler diye, Dostluðu bir pula sattýlar diye, Ýyiliðe kötülük kattýlar diye, Tenhada bir avuç kan’dým aynalar.
Bakmayýn yüzüme siz garip garip, Gönlüm bivefadan her dem muzdarip, Yüzüme yüzünüzden çizgiler serip, Kendimi bir sona sundum aynalar…
Gördüðüm her çehre þimdi yabancý, Ne yolcuyum þimdi ben nede hancý, Ruhumu sararken bir derin sancý, Artýk, ölümlü bir candým aynalar… Sonsuzluk elinde sondum aynalar…
Yusuf Mescioðlu Birekimikibinonbir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
bahçıvan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.