gece rengini kýskanýrken gözlerinin sallapati uykulara korkak sýrf ihanette sabah baskýnlarýna hazýr sakin müebbet suskunluðuyla kan aðlarken içimde uzaklýðýna doðar doðacaksa gün her gün
yaðmurlu:
çarpýcý bir karambole yuvarlanýr sonlarým ve tüm sokaklar çocuk seslerine muhtaçken umutsuz umutsuzluk bile blöfçüdür aþka ansýzýn keþfedilmiþ iklimde gelen yaðmurum benzemezsin hiçbir saðanaða saf sýrýlsýklam
sönük:
kayýklar kýyý ýþýklarýyla huzurlu saatlerinde þehvetli akþam soðuðu kömür kokulu isiyle ruhumun sarmaþýðý hâlâ istanbul kendinden geçmiþ yorgunluktan evler marazlý içine kapanýk uykular düþlüyorum sensiz öylesine bomboþ ve sarhoþ karanlýklar sönünce tozlu ayak sesleri biriktireceðim
uzakta yaðmurlu sönük canhýraþ
Kaðan Ýþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.