Kudretli aþkýn çelimsiz oðlu.. Hiç baba parasý yemedi, Bir gece vurdurdu kendi boynunu.. Alýþkýndý kendinden uzak gezmeye.. Çýlgýnlar gibi boþluða savurdu tüm suskunluðunu.. Ve daha susacaklarý varken hayata.. Terketti son soluðu..
Kudretli aþkýn çelimsiz oðlu.. Gece yarýsýný siyahi düþleriyle boðdu.. Arkasýna bakmadan yürüdü gitti.. Sokaklar ayak seslerini gittikten sonra ancak duydu.. Kaldýrýmlar taþ kalplerinde hissetti fakat anlatamadý kesif soðuðu.. Bin deniz fersahýnda saklý.. Bir vurgunluðu.. Kudretli aþkýn çelimsiz oðlu..
Fikret ÝZGÝ
Not: "Kudretli aþkýn çelimsiz oðlu.." fazlaca kullanýlmýþ eleþtirisi alabileceðimi düþünerek yazýyorum.. Ýçimden öyle geldi ve böyle olmalý diye düþündüm.. Saygýlar..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fikret İZGİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.