MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Yalancı Takvimler
Mustafa Sade

Yalancı Takvimler









Bir hüzün mektubu mu,
Yoksa hüzünlü bir þiir mi, bugün yazdýðým;
Bilemiyorum...

Birden sen çýkageldin aklýma
Varlýðýn dert, yokluðun dert deyip yaktým bi cýðaramý,
Duman duman seni içime çektim
Seni düþündüm,
Dünyayla bozdum aramý;
Mâziyi aradý gözlerim
Hatýralar sayfa sayfa geçti önümden
Boþa geçen zamanýma sýzlarým,

Her hatýran birinden acý çýktý
Takvimler bu yýl da yalancý çýktý...


Vay anasýný,
Ne günlerdi o günler;
Bi heyecan vardý hayatýmýzda...
Her gün güneþin batmasýný iple çekerdim
Akþam olsaydý da, eve giderken
Belki seni pencerenin önünde görebilirim umuduyla
Umut ekerdim...
O akþam seni göremezsem
Sabaha kadar uyku girmezdi gözüme,
Bu defa güneþin doðmasýný iple çekerdim
Mehtap þahittir sözüme,
Sabah iþe giderken belki görebilirdim seni;

Sen bir tren
Gönlüm bir ray,
Saf kalbim nasýl da sevmiþ seni
Vay zavallý yüreðim vay;

Sevgimin altýnda hep sancý çýktý
Takvimler bu yýl da yalancý çýktý...


Seninle ilk telofonda konuþtuðumuz gün
Nasýl da heyecanlýydým,
Kalbim,
Avucunun içinde tuttuðun yavru bir serçe gibi çýrpýnýyordu
Gözü kanlýydým!
Þimdi ise yaralý bir kuþ...
Off, neyse;
Hâni sözleþmiþtik seninle
Ben askerde iken, sen
Çeyizini dizecektin, askerliðim bitince de düðün
Þimdi hâlimi görsen,

Bal þerbeti zehir ilacý çýktý
Takvimler bu yýl da yalancý çýktý...


Yalancý takvimler;
Hangi arzum yerine gelmiþti ki,
Askerden izine gelince niþanlandýðýný duydum
Ýnanamadým,
Pencerenin önünde bekledim saatlerce
Perdeyi bile aralamadým..
Telefonlar açtým mütemadiyen, çýkmýyordun
Çýkmýyordun, Allah kahretsin..
Sonunda sen kaldýrdýn ahizeyi
Ve, benim sesimi alýnca
Kararýn kesindi o seste,
Bir daha beni arama! deyiþin
Hâlâ kulaklarýmda çýnlýyor
Gönül kuþu donuvermiþti
Can denen bu kafeste;

Demek gerçekmiþ,
Sâf sevgime nasýl ihânet etmiþtin
Hâlâ aklým almýyor,
Ýkimizin mutlu olmasý deðil miydi kederimiz?
O günden beri
Seninle tanýþtýðým o günün
Her yýl dönümünü takvimden yýrtýp atarým
O gün gelmeden,
Ama sonunda anladým ki
Suç ne senin ne de benim, kaderimiz;

Ömrüm kederli bir yol
Önceleri hep gülürdü gözüm
Þimdi ise durgunum
Takvimlere dargýným
Sana son sözüm
Mesut ol.

Aþklar yolcu bu gönül hâncý çýktý
Takvimler bu yýl da yalancý çýktý...







1994






































Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.