Sahteymiþsin be varoþ sokaklarýn en azýlý kalp hýrsýzý! Sahteymiþsin iþte! Ne, o gözler varmýþ gerçekte ne o aþk! Sahteymiþsin sende! Beni nasýl da býrakýp gittin vuslata hasret diyarlarda.. Buralarda güneþ bilinmezken, ýþýk yoktur.. Dibine vurmuþ umutlarla, ceset olmuþ hayallerden baþka bir þey yoktur buralarda.. Bir sen varsýndýr, birde kalpsiz bedenin.. Yüreðin uzaklardadýr yetiþemezsin… Çýðlýklarýný duyduðun kalbine ulaþamamak deli eder seni.. Ve her gün daha fazla lanet edersin kalbini çalan serseriye! Ama sesini ne o iþitir ne sen duyurabilirsin.. Onun kendi hayatýný yaþadýðýný bilmek acý verir kalpsiz bedenine.. Ve bir kez daha lanet edersin; Gözümden akan yaþlar onun da yüreðini yaksýn diye! Her þey biter, günler geçer.. Belki de unutursun ve elbette unutulursun.. Tek bir þey kalýr elinde, Gönderilmemiþ mektuplar dizisinin en üstünde, Ýçi acý dolu bir zarf… Þöyle der; ‘Sana hiçbir zaman kýyamam, ama artýk lütfen… Saf sevgilerle gönül eðlemekten vazgeç! Üzmeden ve bir gün üzülmeden, piþman olmadan, vazgeç! sevdiðim’ Kýrýk dökük bu satýrlar, Meçhule giden þu yolda, serseri kýzdan, kalbinde ki sevdaya; ‘Son elveda’
Sosyal Medyada Paylaşın:
KÜBRA OKUDAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.