Gökyüzü kadar mavidir þiirlerimiz.
Biz hiç þiirlerde yalan söylemedik.
Hoyratça esen fýrtýnalarý dindirip,
Budur yüreðimizden esen dedik.
Bazen yaðmuru örnek gösterdik gözyaþlarýmýza.
Bazen kýskandýrdýk yaðmurlarý gözyaþýmýzla.
Ýnatçý bir yorgunluk olsa da bedenimizde,
Susturduk sýzlayan kemikleri yüreðimizle.
Nice baharlar, nice yazlar erittik,
Yaþ ererken kemale…
Yaþamanýn güzelliði kadar,
Acýmasýzlýðýný da anlattýk býçak kadar keskin dille.
Bulutlardan yeryüzüne indirdik dimaðý,
Gökyüzü kadar maviyiz diye uçmadýk bulutlarda.
Fýrtýnalar darmadaðýn etse de, hayatýmýzý
Direndik,
Yýlmadýk,
Kalmadýk hatýralarda.
Esir olmadýk düþünceye yatmadýysa kafamýza,
Ne kendi içimizde avlandýk, ne de varmayanlarda farkýmýza.
Ne çoban yýldýzýnýn çobaný olduk.
Ne de mehtabýn þarlataný.
Ne güneþe yar olduk aksakta akýnlarda,
Ne de ay’ý kutsayanýz yalanlarla.
Sevgilerin kocayacaðýný reddettik içimizde ki ateþle.
Çürüyen otlarý yolduk, yüreðimizle…
Umutlarýmýza hayallerimizi kattýk.
Hep iyiye, hep güzele dedik.
Gecenin karanlýðýyla sarmaþ dolaþ sabahladýk,
Güzel yarýnlar olsun diye…
Nice þafaklar doðdu üzerimize.
Yalnýzlýkla otururken diz dize.
Kuþlar gibi özgür, denizler kadar enginiz.
Ceple, cepkenle deðil, yüreðimizle zenginiz.
Buðday baþaðýnýn altýn sarýsý kadar saf,
Gülün bülbüle sevdasý kadar sevdalý yüreðimiz.
Umuda yelken açtýysak da hayallerimizle,
Görmeyecek kadar hayalperest deðiliz.
Yüreði dolup taþana saygýyla eðildik.
Dizelerdeki hayýkýrýþýna yüreðimizdir dedik.
Silahý kalem olan her kimse, çakma þair diye ünlemedik.
Ünlenmeye deðil, paylaþmaya yazdýk.
Yol bildik, yordam bildik...
Susturmak istediler, susmadýk.
Gökyüzü kadar mavidir þiirlerimiz.
Biz hiç þiirlerde yalan söylemedik.
Türkü kokar, þiir kokar benliðimiz…
Doðru bildiðimizden þaþmadýk,
Hep parýldadý gözlerimiz maviye,
Sýnýr bildik, vefalýydýk, haddimizi aþmadýk.
Cesaretle koþtuk, güzelliðe ve sevgiye.
MEHMET FÝKRET ÜNALAN