ne beklemekten yoruldum, ne de her bakýþýnýn ardýndaki umutlarýna baðlanmaktan belki ‘ölen sevda’nýn tek katiliydi bu pamuk ipliðiyle baðlý umutlarým cesedi gömmeye çalýþýrken buldum kendimi bir an üstünü nefretimle örtmeye çalýþtýkça ardýnda býraktýklarýndan kurtulamadým
ne çok kaçardým oysa gitmelerinin korkusundan þimdi senin kaçýþlarýndayým
dilimde mühürlediklerinle çekildim kabuðuma üstelik bir nefeslik mesafelerde dahi sayfalarca uzakken sana þimdi ben sendeymiþim, deðilmiþim, ne fayda
huzur mu!!! (?) senin olsun bak uçuyor avucumdaki sevda kýrýntýlarý bir isyanlarý kovamadým bir de hýçkýrýklarý
‘ne seninle olabildi ne de sensiz’
Hoþ Kal Huzur’um!!!
E.Ö.
30,08,2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
Karaböcük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.