küçücüktüm daha dilim konuþmaya varmýyor ayaklarým ise yürümeye annem babam elimden tutarak gezdiriyordu benii þimdi ne elimi tutan nede sevenim var konuþamýyordum sadece etrafýmdakilere gülücükler saçýyordum þimdi ise ayaklarýmýn üzerinde ve konuþabiliyorum sadece tek istediðim mutlu olabilmek bir bebek gibi bir bebek kadar bir yavru köpek kadar sevilebilmek bunu mu çok görüyor bu dünya yoruldum artýk býktým usandým bu fani dünyadan keþke hep çocuk kalsam konuþmasam yürekten acý çekmesem sevenim olsa hep masum olsam yalancý olmasam nankör olmasam yüreðim hep temiz kalsa biri hayatýma girip üzmese üzülmesem AMA HER ÞEY KEÞKELERDEEEE
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sema_Akgül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.