Uçurum kenarýndan zamansýzda düþer insan, Son umut diye sarýldýðý dalda küser bazen, Hep ayný düðüm kopar,kurtaranýn elinden, Sarýldýðým el hiç býrakmaz diye düþlerken. Neden býrakýlýr, olur olmadýk vakitsiz erken, Hep ayný hatayamý düþer, yaþarken. Ve hep ayný yerdenmi yara alýr ,insan. Kabuk baðlayan neden kapanmaz erken, Unuttum gerçeði, unutulanýn býraktýðý izmi, Aþkýn adý duyguysa, bu ayrýlýklar bir gizemmi ? Bir varmýþ bir yokmuþ ,masal diye dinlerken, Gerçek olaylarý masal gibi yaþadýk....S.A
Sosyal Medyada Paylaşın:
Salih Ataseven Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.