Acýnýn rüzgarýna takýlýr hayat Hüznün solgun naðmeleri Sürükler sevdasýný insanýn Yalýn yanlýzlýklara Deniz okþayabilirmiydi Rüzgarlý saçlarýný Hayat benzerken sokaktaki kavgaya Hesabýný tutuyor anýlarýn Oysa þimdi uyuyor onlar Zulasýnda eskimeyen bir türkü ile Öpüyor sessizliðimi Dinlerken gümbürtüsünü yüreðimin
Kendine direnmekti hayat Denizin mavisine kanat deðdirmek Bazen insan olurdu bir ateþ Bazen bir ateþ olurdu insan Bazen hayat olurdu bir aydýnlýk Bazen aydýnlýk olurdu karanlýðý saklayan
Ýnsan direniyordu kendine Umut fýþkýrýnca döl yataðýndan Düþlerdim yarýnlarý anýlarýmda sen Yetim kalmýþ bir aðacýn gölgesinde Güneþ doðuyordu gözlerinin ardýndan Sen beni yaratýyordun yeniden Ýçimde yeþerirken söðüdün dallarý Ve yarýndan uzanan elin Hançerliyordu suskunluklarý Vuruþkan bir kahramandý umut Ve sevgili umudun ta kendisi
Sosyal Medyada Paylaşın:
NURCAN CANDAR UYGUR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.