Taşa ithafen
Kýrýlýp paramparça olduðun yollarda,
Bir tekme ile arþa mý yollandýn?
Ya da
Fani kalpler vardý…
Acýma duygusundan ýrak olan.
O fani kalplere, teþbih mi olacaktýn?
Sen baharda çocuklarýn ellerinden,
Erik aðaçlarýnýn meyvelerine mi atýlacaktýn?
Üzülme,
Sana taþ dendiði için.
Baþtan ayaða taþ!..
Git þimdi, sana tapanlarýn gönüllerinden taþ!..
Farkýnda mýsýn bilmem?
Seni bir taþ olarak fark eden ben,
Elmas olmaný bekledim de durdum.
Elmas olduktan sonra,
Seni gönlümün saraylarýna kondurdum.
Oysa sen,
Kýymet bilmeyecek kadar taþtýn!
Ve bir zamanlar kalbimin hudutlarýndan taþtýn!
Þimdi; mehtapla beraber, uçurtmalar uçur.
Belki bir çocuk bir taþ atar da
Uçurtman arzla buluþur!
Üzülürsün…
Sen üzülünce o vakit,
Gönlüm huzura kavuþur.
Beni anlayabiliyor musun bilmem,
Sana karþý olan kinim ve sevgimden?
Ama… Pardon…
Nasýl da unuttum, sen taþtýn!
(27.08.2011)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.