dallarda çýrýlçýplak utanç sýrýlsýklam mevsim aþýðý kuþlarýn boyunlarý bükük imkansýzlýk öyle tutarsýz ki kaybolmak istesem yokluðunu emanet edeceðim hiçbir umut yok...
benzi rengarenk akþamüstlerinde üþümeyi unutur gövdemdeki kimsesizlik yorgun kauçuk aðaçlarýnýn altýnda son bir çay içenedek dönüþ yollarýmda açmasa da gülüþünün közden nefesleniþi ve engel bildim tüm karanlýðý aþtým sensiz ölümleri intiharým aydýnlýk...
yanaðýmda budadýðým hüznün gözlerimde kalan kýsmýsýn
gidersen körleþir aðladýðým her sokak seni her aradýðýmda küçülür dünya ama evren yok olur çaresizliði sisli sensizliðim kalýr gündüzleri çocuk yarýnsýzlýðý seni aramak kalýr adým cehennem ateþimi kendim getirdim kendim götüreceðim... intiharým aydýnlýk çünkü yalnýzlýk ve aþk doðuþtan gelir...
Kaðan Ýþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.