Kalabalýðýn içinden bir kadýn sesi “Çalýþma saatleri uzadý, acaba öðle tatili de uzýycak mý?” diyerek sorma cesareti gösterdi. Cevap yýldýrým gibi hazýrdý. “Hayýr, uzamýycak..” Kendine güvenen otoriter ses tonuyla söylendiðinde matkap etkisi kýsa cevaptýr bu iki kelime.
Bunu söyledikten sonra kibarlýðýndan olsa gerek, yüzümüze gülmemek için baþýný baþka yöne çevirirken iyi emdiðine inandýðým ince dudaklarý büzüldü. Ve ilahi bir sessizlik baþladý…
18 ila 50 yaþ arasý yirmi kiþi saç, sakal bakýmý kýlýk kýyafet ve daha bir çok konu hakkýnda uyarýlmak üzere ilahi sessizliðin bitmesini bekledik…
O Tanrýydý. Çünkü o an herkes buna inanýyordu…
Sonra bize toplantýnýn bittiði söylendi ve herkes iþine dönmek üzere beyaz fayanslý merdiveni çýkarken ben istifamý yazmayý düþündüm. Öyle de oldu...
Sosyal Medyada Paylaşın:
oneiras Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.