çocuklarýn avuntusu artýk kader koca bir çukur insanlýk içinde kaynar durur
kimse yok dirseðime deðecek okþamaz saçlarýmý denizden baþkasý biraz kum yutmak iþin tatlý cilvesi
biliyorum dalgalarý duyamadýðýmda bitecek hayat
damarlarýmda bir böcek sen yürürken ölüyoruz çorak duygularýmda sen geçmiþime gölgeli tatlý sýzým býrak didinmeyi sen de bit akýl yanýlsamasý ’mutluluk’ yenmiþ týrnak uçlarý kanatýr seni o boþluktan yutar seni karanlýk
aðla yalnýz kalmak için sen olman için aðla çek kanýmý içine gözlerim sönene dek em yut insanlýðýmý kanat beni sanma ki ilk yiten sen olacaksýn bir yüzyýl eskidi bundan önce de
göm beni içindeki fideye yanaklarýn allandýkça ben olayým sende düþ bereli yakamdan düþ ol da git hep var olacaðýn yere sevda küstün mü bana ellerimi titrettiðin günler ne kadar eski beni ben ettiðin anlar ne kadar az
saklan adýnýn gizinde yok ol biliyorum gözlerini göremediðimde bitecek hayat
26 Eylül 2011/ nadir
Sosyal Medyada Paylaşın:
astakoz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.