Gün Küskünü/petunyalar

’Ýnfaza düþtü bir kadýn sözlerinden,’
’Dili kurþun yarasý aðýtlý közlerinden,’

sýðýntý limanlar gibi,
kaderine kilit attý kadýn,
sarý düþleri ayaza keserken,
omuz düþürdü zamana,
baþaklarý emzirdi memeleri,
kuru dallara düþtü nazý,
yuvasýna muhkemdi,
ellerinde sofalarýn,
ayazý vardý...

saðýrdý kadýn,
sancýsýnda kalp sökükleri,
uyuþuktu dili ve meramý,
basiretsiz gölge boylarýnda,
duvar oldu acýlara...

güne küskün petunyalar topladý,
karanfil kýzýlý düþlerine,
çeyizine iþledi muradýný,
beyaz kanaviçeler sardý,
kýnalý ellerine....

arsýz deðildi,
emekleyen umutlarý vardý,
saf yürek kalýntýlarý,
körpe nazarlarý,
kocaman acýlara
yorgandý teninden...

zürriyetsiz bir mevsimin,
ilk çaðlasýydý kadýn,
al yanaklarýndan,
topraða nikah kýydý,
ayaklarý yere basmaz
sevinçler dölledi kadýn,
kurak ceninlere...

hem gider hem aðlardý kadýn,saçlarýndan infaz edilirken zamana,
küskün petunyalar emzirdi dallarýndan dökülürken çiçekler...

07.10.2010

Sosyal Medyada Paylaşın: