Kimsesiz

Kimsesiz

Duman çökmüþ daðlarýn yamacýna,
Karlar yaðmýþ boz daðlarýn baþýna.
Kimse ortak olmuyor acýsýna,
Eser her yanýndan yel soðuk, soðuk.

Ocaðýný tüttürecek kimse yok,
Yer yatak, yorgan kýsa, oda soðuk.
Günler geçer kapýsýný çalan yok.
Titrer teni öksürür boðuk, boðuk.

Akar kerpiç damý, aktaraný yok,
Odun sobasýný bir yakaný yok.
Hal ve hatýrýný hiç soraný yok.
Þükür bu halime der buruk, buruk.

Fer kalmamýþ gözlerinde seçemez,
Titrer eli çorbasýný içemez.
Hasta olur ilacýný içemez,
Akar bedeninden ter soðuk, soðuk.

Daðýlmýþ her yana, çoluk ve çocuk,
Gözleri yollarda gelen giden yok.
Bayram gelir geçer, el öpeni yok.
Yine gelmediler der buruk, buruk.

Oðlu gurbet elde, torunu olmuþ,
Bayram da getirin göreyim demiþ,
Oðlu izinim yok gelemem demiþ,
Akar gözlerinden yaþ boncuk, boncuk.

Çaðdaþi dünya haline þaþmasýn,
Diler ki elden, ayaktan düþmesin.
Yaþ kemalden sonra aklý þaþmasýn,
Bakar biteviye göz donuk, donuk.

Süleyman Bektaþ (Çaðdaþi)
Sosyal Medyada Paylaşın: