Yaratýldý Adem baba
Üflenerek ruhuna,
Yetiþti Havva ana
Girdi hemen koluna.
Ne güzeldi o günler
Ne kadar efsunluydu,
Billur gibi akan ýrmaklar
Sanki þerbet doluydu.
Güller bülbüllere aþýk olmuþ
Çiçekler açmýþ nazende,
Adem baba,Havva anaya yanmýþ
Koþar durur peþinde.
Ýkiside birbirini severdi
Cennetlerin içinde,
Sanki rüya alemiydi
Yaþadýklarý,yaþamaktan da öte.
Her taraflar reyhan gibi kokardý
Yiyip,içip gezerken,
Fakat elma yemek yasaktý
Onca nimet içinden.
Ýblis yatmýþ pusuya
Kýskançlýktan çatlýyor,
Girerek binbir türlü kýlýða
Havva anamýza yaklaþýyor.
Diyor ki;her nimeti tadarsýnýz
Elma neden yasaktýr,bir bilseniz!
Onu yerseniz,ömrünüze ömür katarsýnýz
Ah bir kerecik o elmadan diþleseniz.
Havva ana kanýyor
Ýblisin bu tuzaðýna,
Elmaya bir diþ atýyor
Yanýyor sonra bu yaptýðýna.
Adem baba bi haber
Olmuþlar anadan uryan,
Ayrýlýk artýk mukadder
Piþmanlýk baþlýyor hatadan.
Onca nimet elden gidiyor
Muhtaç kalýyor incir yapraðýna
Cennetlere veda ediyor
Isýrýlmýþ bir elma uðruna.
Cennete veda için
Emir geldi yüceden,
Aðladýlar için için
Asýl yurdu terkederken.
Efsun artýk bozulup bitti rüya
Ayrýlýk yürekleri daðladý,
Ýnanmak belki çok zor ama
Her þey bir elmayla baþladý.
Talip KAZGI
24 Eylül 2011 C.tesi
KÜTAHYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.