RAYİHA SUNDU VELİ

RAYÝHA SUNDU VELÝ
Türbesine vardým hayaller kurdum,
Dizinin dibinden yer verdi HÜNKÂR,
Bükülmüþ boynumla mahzun oturdum,
Gönül rahlesinden ser verdi HÜNKÂR…

Aklýmýn koyunda bin þüphe vardý,
Gönlüne baðlanmak canda vakardý,
Huzurunda olmak en büyük kârdý,
Gönül yangýnýma kar verdi HÜNKÂR…

Aslanlý çeþmeden içtim zemzemi,
Makamýnda buldum o sonsuz demi,
Gördüm ki; Ummanda yüzen bir gemi,
Ummanlar katýndan sýr verdi HÜNKÂR…

Gam sardý gönlümü el açtým durdum,
Akýl süzgecimden sorular sordum,
Gaflet kurþunuyla kendimi vurdum,
Ýmbikten bir damla nur verdi HÜNKÂR…

Gözlerimi açtým riyadan uzak,
Sorduðum sorular aklýma tuzak,
Þu cahil nefsime bin çukur kazak,
Iþýktan süzülen fer verdi HÜNKÂR…

Nakþetmiþ Yesevi ilmin özünü,
Bakanlar görmemiþ cevher sözünü,
Þahsýnda eridim deþtim közünü,
Ruhundan ruhuma ar verdi HÜNKÂR…

Boz kýrýn meþalesi sevgidir yolu,
Ýlminden tatmayan yaþayan ölü,
O bir rayihadýr has bahçe gülü,
Gönül çýngýsýndan nar verdi HÜNKÂR…

Kaplamýþ güneþi âlemi sarmýþ,
Ýlim kazanýnda makama ermiþ,
Haktan aldýðýný halkýna vermiþ,
Gönlünden gönlüme yâr verdi HÜNKÂR.
10.12.2008 Hacý Bektaþi NEVÞEHÝR
Rayiha? Ululuk kokusu

Sosyal Medyada Paylaşın: