Kara şiir

Çocuktum bir zamanlar herkes gibi
Diðer tüm kara çocuklar gibi çocuk
Boynumda keskin beyaz bir yaka
Ve sað üst cebimde beyaz bir mendil


Herkesin karalar içinde olduðu bir yerde
Siyah bir önlük savunuyordu eþitliðimi
Ve boynumdaki beyaz yaka ispatlýyordu
Ýçimdeki temizliði ve mendilimde baþ harfim


Kaybolma tehlikemi anýmsatýyordu
Sümüklü bir menili paylaþma þüphelerim vardý
O yýllarda hepimiz bilirdik muz taþýma yasaðýný
Ve akýlsýz tahtalarda akýllý çocuklar olmayý


Ýþte o yýllardan beri bilirim ben siyahýn
Kir göstermediðini ve hiç anlayamadým
Neden kiri gizlemem gerektiðini
Sembolize yakalarla anlattým kendimi


Temiz, kara ve akýllý çocuklardýk hepimiz
Ýçim rahattý, çocukluðumuz aynýlaþmýþtý
Ayný sobanýn etrafýnda, ayný renkte ve
Ayný geleceði vadeden meyvelerdik


Ayný diplomalarýmýzý aldýðýmýzdaysa
Artýk çok geçti gömlek deðiþtirmek için
Kimimiz kravat taktýk yeni aynýlaþmaya
Kimimizse teröristti beyaz önlük giymeye
Sosyal Medyada Paylaşın: