Yaðmur yaðdý mý þehre Camlarda buðu tutar Yazýlar yazýlýr camlara parmak uçlarýyla Aralanýr camlar buðudan silinmiþ izlerle Ýþte o an Perdesiz hayat baþlar Çünkü çýrýlçýplaktýr o vakit Bütün duygular En derinliklerine kadar inebiliyor insan Bütün güzelliklerin Ve düþünmeye baþlýyorsun Yýkanmayý Temizlenmeyi Arýnmak için bu kirli hayattan Ama öyledir ve öyle kalmalýdýr Gelir yazlar gelir sonbaharlar Yaðar yaðmur bu þehre Vedalý eylül gecelerinde Nice ayrýlýklara gebedir hayat Unutulmuþ sanki Eylül ayýyla beraber...
Oysa... Yüreklerde geç gelsin yeter ki sonbahar Mevsimlerde önemli deðil Ne kýþlar ne baharlar gördü Doymadý bu gönül Hep istedi günah iþlemeyi Ve yaðmur yaðmayý Çünkü öyle yýkanabilir Günahlarla örtülü bu çýplak beden...