morg kokusu sinmiþ dudaklarýmdan firar eden sözcükler çýkageliyor ey yâr.......
göz/yaþlarým düþerken çorak bedene tüm anlamlarý bohçasýna kattý da
gitti.
oysa
kelamdan çýkan her harf ödenmiþ diyetlerin rahmindeydi.
ciðerim söküldü, nefesimi her çekiþimde
senli cümlelerimi koydum kaðýt gemilere ince bir sýzý refakat etti.
Ýttim, maviliðine parmak uçlarýmla…
sana gelen her gemi/m Azrail’in süt beyazlýðýnda melekler pakladý.
kayboldum satýrlarýn arasýnda
yarý üryan gözlerle bir teselli aradým, Aðlama duvarýnda
çýðlýklar kurþuna dizildi,
kalem, intihar etti parmak uçlarýmda
kayboldu/m bakýþlarým titrek sem ýþýðýnda
ve
ruhum bir çöküþün ayak izinde .
yorgun,
bitkin
ne yan/ým þemsliðine düþer þehr-i Ýstanbul.
ne yan/ým kara peçeli geceye yürür.
ne zaman varýrým ki ýþýðýna can özüm.
kalbin iç kesitlerine rahmet bulutu yüklüyorum
kerpiç duvar,sensizliði adýna yok olmaya niyetleniyor yavaþ yavaþ.
her hücresinde bir ’sen’ saklý
her kuytu köþede parmak izlerin var cancaðýzým
hicran siyah mührünü vurmakta yine
soðuk damgayý hissetti,zenci köleler.
Ýstiklâl caddesinde kalabalýkta kayboldukça adýmlarým
hiçliðimin kollarýnda bulduðum feryad-ý figanlar
takvimin sarý yekparelerinde kaldý, gül’üm.
ne düne ulaþtý yüreðim
ne de yarýna kaldý, sensiz.
renklerin ardýna gizlenmiþ siyah/beyaz bir tebessüm’dü, modolyanýn diðer yüzü.
Ýsa’nýn nefes aralýðýnda can,ruh
bir sende kaldý,þehr-i Ýstanbul yüreðim.
Çingene vapurunun dumanýnda söz’ün
izi sürülmemiþ bir ýssýz ada oluyor yüreðim,
maviliðinde senli cümlelerim devþiriyor,kýyýlarýna
nefes aðýr bir yük nakliyatýnda
Azrail’ýn ýslýðýnda
eski yeþilçam filmlerinde kaldý zaman
tüm sýzýlarým bir barakanýn içinde hapsoldu
kimi küskün gündoðumlarýnda harfin valsinde kaldý
denk düþüyor yokluðunun yoksulluðu.
kimi sahilde dizlerinde uyuduðum
ve
uyuttuðu(n)m körebe’de sözcüklerim.
hangi yolun sonu senin mabedin?
kalem, hicranýn ihanetiyle kan kusmakta ey yâr
kanayan parmaklar uçlarýma tuz basýldý, satýr aralarýnda
kesiksiz bir çizgiyken sende var olmak
soluksuz baðrýma düþen yeditepe deliverenleri
þimdi
sende durlanmýþ harfler geliyor kapý eþiðine.
bir gece vakti,
kara zarfa sarýlý gümüþ pullar
akmaya niyetli surlarýndan þehr-i Ýstanbul.
deðdiðin kumlarda kimliksizliðine inat sende kök salýyorum.
soluk bir yapraðýn düþmesinde ansýzýn sana tekabûl eden kelimeler
benden gelip sana giden bir semazenin dönüþünde, duruyor öylece
þimdi
boðulan sesin kurayan dilin damaðýna yapýþýyor,özlemin
Züleyha duam duruyor o son bakýþlarýn/m.
þen-þakrak akrep ve yelkovan
kara kalemle çiziyorum yine s(b)eni.
ilmek ilmek örülüyorum sana
her feryad-ý figan yankýsýnda ism-i nâzýmýn tutuyor ellerimi
sen, bende her þey’sin þehr-i Ýstanbul
iyi ki varsýn küçüçük yüreðimde
gordion
22/09/2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.