Geceden baþlamýþtý bulutlar aðlamaya Bir perþembe sabahý Hýçkýra, hýçkýra Ardý ardýna inliyordu ezan sesleri Babacýðým yatýyordu Benzi solgun, fersiz gözlerle Gözlerime bakýyordu Sanki benim gelmemdi beklediði Baktý, baktý Belki bir þey söylemekti istediði Ama söyleyemedi Sonsuzluða uzayan son nefesini Benim kollarýmda verdi
Anlayamadým verdiði son nefesini Çünkü babam býrakýp gidemezdi Bizleri, sevdiklerini Bense durmadan siliyordum Terleyen o yaðýz bedenini Bir yandan giydiriyordum Tertemiz gömleðini Hala bekliyordum Bana bir þeyler demesini Ama Açmadý bir daha o ela gözlerini Bilemedim Bizi çoktan terk ettiðini Ruhlar âlemine uçarak, temelli gittiðini Son defa öptüm, kokladým Buz kesen, o müþfik ellerini