Perdesiz pencere karanlýðý sunar zaman
Seferi kör çýplaklýðý tenimden soyarken
Anlatýr çürürken çözülmeyi taþ sesiyle
Aldanýþ mihrabýnýn duvarýný örerken
Gerçeðin rüya kusan ayrýlýðýna sýzlar
Kayýp umut günlüðünde tavaf eden harfler
Sonsuz kýrgýnlýðýný yükler piþmanlýðýna
Ýki dilli hayat çatalýna hiçlik imler
Açtým o pencereyi, iþte mahrem pervazý
Çarptýkça karanlýk karanlýða unuturum
Unuturum elbette aydýnlýk sanrýsýný
Býçak özler miydi kemiði görmeseydi ?
Hiç sevemezdi belki kan susmasaydý teninde
Utancýn sesi ondan gururu kýzýl boyar
Þükran AY