Ýnsan hiç delicesine özler mi bir sesi? Yüreðini avuçlarýnda sakýnmadan sunmayý öðretebilir mi müebbet yüreðine? Ve hiç tutamadýðý ellerin sýcaklýðýný ellerinde hisseder mi uzaklardan? Defalarca yanýp, kendi küllerinden doðar mý AÞK ÝÇÝN? Ve gözlerine sürgün yediði bir yüreðe tutunabilir mi korkusuzca? Mucizelere inandýrabilir mi o yaralý yüreðini yeniden?
Sen gelince oldu iþte... Tecritinden kurtulup, özgürlüðe boy verdi papatyalarým. Özgürüm Artýk sevgili...
Seviyorum seni...
Ýstanbul, 21 eylül 2011 Sosyal Medyada Paylaşın:
Mine73 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.