EY KARA GÖZLÜM—(4)

Gitmiyor baþýmdan boraným karým.
Sen gittin gideli yarýmým yarým.
Yüreðim yanýyor acýyor caným.
Yaþýyorum iþte ey kara gözlüm..

Koþaraktan geldim makber baþýna,
Aðlarým sýzlarým yatan naþýna,
Yýðýldý bedenim ayak ucuna,
Halimi gördün mü ey kara gözlüm?.

Sahipsiz olanýn haysiyeti yok.
Zulum keder ise haddinden de çok.
Baðrýma saplanmýþ zehirli bir ok.
Yüreðim yanýyor ey kara gözlüm..

Yaþamak ölmekten daha betermiþ.
Eþi ölenleri zulüm beklermiþ,
Kader kurbanlarý dertle belenmiþ,
Göz yaþým çaðlýyor ey kara gözlüm..

Sen yanýmda iken deðerli idim,
Her girdiðim yerde þahsiyetliydim.
Haysiyetim senle gitti sevdiðim.
Beni de yanýna al kara gözlüm..

Seninle beraber haysiyet gitti,
Ne sevgi ne saygý hepside bitti,
Ölüm zulüm keder canýma yetti.
Yaþayan ölüyüm ey kara gözlüm..

Ne yaman yakarmýþ kalbi kederler,
Aðýdan beterdir zehirli sözler,
Haset fesat bakan bakýþan gözler,
Ölmeden gömerler ey kara gözlüm..

Bakma öyle bana çatma kaþýný,
Uzatýp elini sil göz yaþýmý,
Mezarýn baþýna koydum baþýmý,
Baðrýna basýver ey kara gözlüm..

Emine Erden(hazan gülü)
09/29/11


Sosyal Medyada Paylaşın: