Eylül Kahramanı

kaldýrýmlara yaslanýyordum aslýnda yürümüyordum
göðsümde karabasanlý en ince ayrýntýsý bakýþ anýmýzýn
eylül kahramanýydým kaldýrýmlarýn vefasýnda
ayrýk benliðimi hafif rüzgarlara verirken yaþamýn bilinci
tekleþmek istiyorum çatýrdayan kirlenmiþliðinde zamanýn
nerde nasýl olursa olsun
bir bütün halinde sadece seni sevmek...

þimdi o karanlýðýn ve mum alevinin konuþtuðu
duvarlara bakýp bakýp aðladýðým gecelere inat
irademe sapladýðýn býçaðýn sýzýsýyla huzurundayým
beni unutmaya baþladýðýn sonsuzluðun atar damarýnda
hiç görmediðim bir kente gitmeyi özlemek kadar
aþýðým bakýþlarýnda toplaþan saçlarýnýn serin güzüne
ve bilmesen de olurdu yaðmurla þakalaþýrcasýna
yanaðýný öpmek istediðimi...

sarýya akan bir yalnýzlýkta üþüdüðüm ergenlikti ölüm
ömürse eylül bekleyiþlerine taze acýlar taþýyan olgun bir meyve
yok olan en sevdiðim sokaklarý aramak aný telaþlanmasý bu ter
bu çaba...sonrasý kendini tekrara mahkum çocuksu tutku yanýðý
eylül kahramanýydým son göçlerin aðýrlýðýna bakmadan
kaldýrýmlarý omuzlayan bir müzmin sýðýnmacý
geçmiþ an kýrýntýlarýyla darmadaðýn bir ilk ve son hüzün
ve tedirgin bakýþlarýndan kaçmaya uðraþtýðým bu aðaçsýz yolda
gidiþimle gülüþlerini sonsuzlaþtýracaðýmý bil...

kaðan iþçen
Sosyal Medyada Paylaşın: