Amen
(Dilim puslu bir býçak þimdi… Ardý arkasý… Sýrrý, fýtratý olmayan… Sevdim mi evet… Sevdim Elham…)
Kerimine gizlenmiþ bir hatýradan arda kalan suremsin
Dilim kýrk kere yorar ismini
Kýrk bir sen demektir…
Benim azabýmda cennetten kovulur senim
Tenin tuzdur… Kirpik uçlarýmca toplanan
Saçlarýn gökpuludur, saçlarýn ey yar boyun borcumdur
“Oku”
Kan kaftanýyla duruyor ak ayrýlýk
Bense sensizliði ateþe sarmýþým
Dumaný tüter baþucumda yanan gölgenin
Aynalar kýrkýncý kýrýklýðýn kýrk birinci ayýnda
Ýlmeðe geçirilmiþ umut kýyýmdadýr
Resimler çerçevesiz hayaldir þimdi
Kuþandýkça ýssýzlýðý yokluðun
“ Duy”
Günahýna girdiðimiz ne ola
Nem var gözlerimizde sardunyalarýn kaný bu
Avuçlarýnda umutla sulayamadýðýn
Sevmeler; kevaþe koyunlarda son bulma yalnýzlýðýnda
“anla”
Dudaklarýndan dökülmeyen her elvedada
Göm koynunu fütursuz aldanýþlara
Yakarlar elbet her aþýðý aþkýnýn kendi kucaðýnda
Gidenler, sonuna geldiklerinde git diyebildiklerinin baþbaþalýðýnda
(dilim sus’lu bir býçak þimdi… baþý, sonu… gerçeði yalaný olmayan… bitti mi evet… bitti Elham)
Ve…
Âmin þaraptan bir yudum aldýktan sonra söylenir…
Amen !
NeNa
Ondokuzeylülikibinonbir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.