Bu sancýyla koydun beni.
Ýçimde yediveren kan gülleri,
Umudum bir acý hüzzam çalýnýrken hâlâ,
Ve kararýyorsa güneþ her gün doðumunda
Uzaklýðýna yansýmamdýr bedenim...
Sorgularýmda itirafým olur sana tutkum.
Ya hey yar tutuklunum!
Sapladýðýn dillerin tenimde,
Kanar durur bir yerler en derinde,
Adý her ne ise iþte...
Rüzgâr dudaklarýmý yalar usulca,
Ellerim ellerinden habersiz,
Bir usta gibi iþler zaman ayrýlýðý gönlüme.
Nakkaþ yaptýðý iþten habersiz.
Çelik mühürlüdür yürek þimdi kimsesiz...
Þehir uzak kollarýnda uyuyorken,
Gözlerin sokak lambalarýnda ýþýldar.
Tüm dinlerde eþittir aþk,
Kiliseler sinagoglar tanýktýrlar.
Bir sayfa düþer ak ellerine satýrlar bizi yazar...
Dönersin yolculuklarýndan elbet.
Ve elbet kimsesizliðin seni de boðar,
Anarsýn anýlarýmý anlarým sana koþar,
Dillerin inkâr ellerin özledim yazar,
Her hazan elbet bahara çýkar...
Þarkýlar dinlersin yorgun bir vokalden.
Sesine boyarsýn beni kýzýl saçlý kadýnýn,
Düþlerinde seviþirsin benimle.
Bilirsin çünkü ;
Ben senin olmazýným...
8 Aðustos 2008
NeNa
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.