Yine mâtem meltemi esiyor ýlýk ýlýk
Nefesim körüklüyor yüreðimdeki koru,
Savurur bir meçhule beni mâlum ayrýlýk
Beynimdeki fýrtýna hepsi cevapsýz soru;
Yürü desem kendime önümde yok ki alan
Arkama baksam hüsran ömrümden geri kalan;
Sanki koca þehirde virân olmuþ beldeyim,
Bilinen bir âlemde bilinmez bir hâldeyim.
Yükümü çekenim yok, kim çekecek nazýmý
Dört mevsimim kara kýþ görmedim hiç yazýmý
Dünyada kahýr çekmek alnýmda bir yazý mý?
Bu hayat mektebinin ben miyim tek okuru?
Nedir ey zalim felek senden çektiðim ulan!
Neyi hayal ettiysem hepsini ettin talan;
Zülme meylettiðin an her zaman ben eldeyim
Kömürden mi bu yazý silinmez bir hâldeyim.
Gecenin kör vaktine ekerim umudumu
Ufkumdan ilmek ilmek sökerim umudumu
Kan çanaðý gözümden dökerim umudumu
Doðduðum günden beri kalmadý gözüm kuru,
Beni ateþe atan ne filan, ne de falan
Kaderimdir bilirim beni hâllere salan;
Alevim gitse bile soðumayan küldeyim
Aðla gözüm hâlime, gülünmez bir hâldeyim.
Sýrtýmý dayadýðým tekmesini atarken
Yüreðimdir dediðim, yüreðe dert katarken
Kardeþ bile kardeþi üç kuruþa satarken
Bulanmýþ insanlýða nasýl bakayým duru;
Ne hâlimi soran var, ne de kapýmý çalan
Menfaat pençesinde dostluklar olmuþ yalan;
Param varsa gönülde, olmayýnca dildeyim
Taþlaþmýþ duygularým delinmez bir hâldeyim.
15 EYLÜL 2011