dersim

sen dünya kadar kýrmýzý çocuktun parmaklarýnla
dünya kadar akrepler taþýnýyordu sokaklara
soðukluðunu sürdüren bir kaya gibi izliyordu ay
ay ve devlet arasýnda benzerlik vardý orada
ikisi de tepeden iþgal ediyordu dersim’i
açlýk orada baþlamamýþtý belki ama
oradan yayýlmýþtý sürgünler
çünkü istenmiyorduk kendi yurdumuzda
ormanlarýn her yýl yakýlmasý bundandý belki
çocuklarý bir günah iþlese munzur’a girer arýnýrlardý
hiç bakmazdý kaçýncý günahlarýydý diye
çünkü munzur sayýsýz kez akardý
aðýtlar yakýlýyordu derin vadilerin yüceliðine
yüzlerini topraða yakýn tuturak
acýlarýnýn sonlanacaðýný düþünen kadýnlar vardý
köþebaþýnda çýðlýklarý özetleyen çocuklar
annelerinin serilmiþ bedenlerini izliyordu
o kadýnlarýn örgülü kýzýl saçlarý vardý
bir de iki örgü arasýna bastýrýp öptüðü fotoðraflarý
yaþlýlarýnýn býyýklarý ellerinden uzundu
zazaca konuþtuklarýnda derviþ gibiydiler
türkçe konuþtuklarýnda vatandaþ bile deðildiler
ölüm onlar içindi çünkü
kaç kere öldürüldüklerini resmi tarih sayamadý
kaç kere atýldýklarýný uçurumdan yazýlmadý
yazýlmadý ama görüldü düþenlerin hepsinin sýr olduðu
sonralarý geyik olduklarýný daðlara çekilenler bilecekti

14.09.2011 mazlum


Sosyal Medyada Paylaşın: