Gül Yüzlüm

Uzaklardasýn biliyorum.
Acýlarýný kaynatýrken isli kazanlarda,
Hasretini kaç kez kundakladým geceye.
Kaç kez adýný yazdým yüreðimdeki son kelepçeye.
Vuslatlarýmý adamýþken ömrüne,
Sabah ezanýnda gözlerinle doð pencereme.

Korkma gül yüzlüm.
Ayazlar vursa da gönül bahçemize,
Bakýþlarýný yüreðime,
Adýný dilime mühürlemiþken
Sevdaný sökemezler ki dudaklarýmdan.
Ve sen acýlarýma gülümse yeter ki,
Avuçlarýndan bal niyetine içeyim zehirleri,
Gözyaþýn diye tozlu dudaklarýmla emeyim nehirleri.

Yeminliyken gözlerin gülümsemeye,
Býrak aksýn mürekkebin satýrlara..
Öyle bir aksýn ki,
Susuz ciðerlerim mutluluðu içsin
Zümrüdü ü Anka’ nýn avuçlarýndan.
Dertlerine derman diye gülüþlerini içiyorken
Býrak karanlýklarýn içine göm beni.
Ne de olsa bir gün toprakta filizlenip
Gözlerin içine doðacaðým.

Bir kez olsun aðlarsan bensiz,
Ömrümün zulasýna astýðým kefenleri öpeceðim.
Bir gün benden önce göçersen
Bu fani âlemden.
Meleklerin kanadýndan
Usulca topraðýndaki çiçeklere düþeceðim.
Sosyal Medyada Paylaşın: