Diz boyu ýslanýyorum gözyaþýmda
Kimse bilmiyor yalýnayak bir düþten kaçtýðýmý
Bakmayýn gözlerimden akan siyah boyalara bayým
Kaç asýrlýk makyajým
Ellerimi bulabilsem sileceðim
Ellerim bir günahkarýn ensesinde kaldý
Bir taksi çaðýrýn
“En yakýn ölüme çek diyeceðim”
Sormayýn sorular
Diyaframým aðrýyor,yormayýn
… Dudaðýmdaki sözcükleri tanrýya ayýrdým bayým
Beni affetmesini isteyeceðim
Çünkü ben en çok aþka inandým
....
Eþ tutuyorum ölümü sevdana yine
Bin yamalý düþlerimle seni sevmek ne haddime sevgili
Þimdi dudaklarýmdan adýmý da düþürmüþsün
Suskunluðundan çoðaltýyorum þiirleri
Gardrobun kapaðýný açsam acýlar dökülecek
Kýyafetlerimde ten eksiði kokun
Dünümdün, önceki günüm
Yarýnlarýma saklandý en büyük korkum, yokluðun
Anýlar sobeliyor bu gece kapanmýþ kapýlarý
Adým gibi eminim sevgili
Sen beni seni sevdiðim gün unuttun
Zaten kanatlarým kýrýk güvercindim
Ve zaten yeniden uçabilecek kadar dirayetli deðildim
Yine de ayak uçlarýndan doðruluyordum
Say(g)ýsýzca kovulduðum yüreðinden düþtüðüm yerde
Soðuk bir kaldýrým taþýndan ibaretti aþk
Gözlerinde o inançsýz perde
Baþ harfim kanýyor
Lügatinden kestiðin günden
Hala rýzýksýzým hala açým hiç benim olmayacak sevgine
Önce rüzgârdan dile(n)dim aþkýný
Sen bir kasýrganýn çocuðuydun uyuyordun koynunda
Uyandýrmaya kýyamadým
Denizin dalgalarýndan içtim serinliðini
Sonra þehrimi terk eden bulutlardan istedim seni
Yüzümü yýkayan her yaðmur damlasý
Gözyaþýma karýþýp beyaz bir kaðýt mendile sürgün yazýldý
Ben hep kendi acýmla nihayetlendim yalnýzlýðýn ruhsuz molalarýnda
Ay küskün geceye
Yýldýzlar telaþýnda seni özleyiþinin
Durdu gökyüzünden yayýlan o sihirli kemanýn sesi
Iþýðýydýn sen yakamozun, yosunun döþeðiydin
Nereden bakarsan bak kurak bu kent þimdiden sonra
Karanlýða müebbet bir sessizliðin göðsünde baþým
Sað omzumdaki meleðe sözüm var
Kuytusunda çürüse de en dingin hayallerim
Yaþam gibisin aralanmýþ kirpiklerime
Ýhtimalsiz de olsa aþk’ýn
Ölüm ölene dek yokluðuna yas/lanýyorum...
de_soulmate