ağlayan karanfil gibi

Hep hüzün dalgasý
Gözlerime yuvalanan
Maddenin kimliksiz bakýþlarýnda
Ýçimde kalan bir uhdedir
Seni sevmek.
Yaprak düþer gibi
Ellerinden düþüþüm
Zamansýz kaldým
Umuduma
Affet beni
Sevdiceðim
Senin için bile olsa
Daðlarý aþamadým
Sana güller veremedim
Aþkýn yarlarýndan

Yaðmurlar kanarmýþ dudaðýnda
Gözyaþlarýn akarmýþ denizine
Çöl karasý ayaz gecelerde
Yýldýzlarý dökülmüþ gökyüzünün
Sükût-u hayal olmuþ çýðlýðýnýn
Seni saran sevda, yalnýzlýðýn
Bir katre acýya katlanýr yanýdýr
Gülüm...
Yanaðýný koklamýþ ölüm
Hasrete talip erenler bilir
Aþký sýrat köprüsünde
Geçmektir kolay olan
Gerisi yok oluþtur benliðinin

Kazma kürek kazýlmýþ mezarým
Yârin gönül topraðýnda
Gül dalýndan ayrýlsa
Ben ayrýlmazdým yüreðinden oysa
Bir limanda unutulmuþ
Eski bir vapurmuþ
Gözlerinde bana ait hiç bitmeyen deniz
Tuz buz olmuþ çoktan
Aþk siyah açan laleye dönmüþ
Bu yüzden fýrtýnaya tutulmuþ gemiler
Yaðmur dineceði an karaya oturmuþ
Bu sevda firari akþamlardan kalan
bir ince sýzýdýr

aðlayan karanfil gibi

Göklerinde bana býrakýlmýþ sonbahar
Karanlýk ve bir o kadar bulanýk
Ben buseni güllerde ararken
Ellerimde solan kalbim
Titrek ve mahzun atarken
Ölü doðar sevinçlerim
Önce gölgen sonra sen giderken

Sosyal Medyada Paylaşın: