çocukluðumu sorgular gibi bakma öyle misket mavisi kavgalarýmýz geliyor gözümün önüne sus sakýn söylenme mahallelinin hiç sevmediði bizimse toz kondurmadýðýmýz köþe baþlarý yýðýlýyor üstüme
bizde biliyorduk iyi çocuk rolleri fakat hiç yakýþtýramadý bunu bize mahalleli aman kimse görmesin, yahut kimse duymasýn diye az saklambaç oyunu oynamadýk biz alkolle tütün kokusundan çok sindi üzerimize kötü çocuk yakýþtýrmalarý bile
hep bir beden büyük geldi umutlarýmýzýn körpeliðine bu þehir sýnýfýn en arka sýrasýna çýkmasaydý tayinimiz tebeþir tozlarýndan verem olmaya kadar cesaretimizde vardý bizim
hayat þartlarý diyemeyeceðim sana ama bir isyandýr gidiyor yüreðimi yýrtarcasýna bu hayatýn ýskartasý çok, bitmekse güç hiç bir adamlýk kýlýfýna uymuyor iþte elin iyiyse þayet kendine oyna...
Orhan AK Sosyal Medyada Paylaşın:
ORHAN AK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.