Sonbahar yine kara bulutlarýyla Esiyor üstümüzde Ýnsan boðuluyor karanlýkta Çaresizliðine Çobanlar sürülerini Aðýr aðýr indiriyor daðlardan Köyün üstünde bir korku birikiyor Akþamlarý.
Koþuþuyor köylüler meydandan Evlerin kuytuluklarýna Yaðmur olanca gücüyle köyü basýyor Ve þimþeklerin ýþýklý alkýþlarýyla Bir bebek doðuyor karanlýk ortasýna Çýðlýklarla.
Þimþekler çakýyor, yýldýrýmlar düþüyor Meydanýn dört köþesine Çocuk bir gül gibi büyüyor Köylülerin nasýrlý yüreklerinde Ovaya baharý getirir bir gülüþü Yürekleri serinletir aðustos sýcaðýnda.
Ah! Bir konuþsa derler Ay yüzüne bakanlar Sonra konuþur, elleri çapa tutmaya baþlar Köyün karanlýk ufkunu Daðýtmak için her sözü Yaþasýn! Bir güneþ doðdu Endiþe soluyan insanlara Ümit rüzgârlarý gönderildi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
cbercin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.