Yine patladým ben bu gece Ah dilimi ýsýrsaydým Sözvermiþtim oysa kendime Kapalý tutacaktým çenemi Sözvermiþtim ama bilirsin Nâfile, nâfile...
Yok yok, kafamý uzattým bir ümit ile Ah taþ kesileydim karanlýk inimde Bir faydan mý varmýþ Sorma sakýn kendine A be ahmak Dýþarý çýkmak senin ne haddine...
Yürüdüm yolllarda Gerine gerine Süzüldüm sanki Güya tüm gözler üzerimde Doksana mý taktým, o da ne! Yuvarlaktý sanýrým top, ahanda iþte filelerde!
Yok yok kararlýyým Döneceðim karanlýk inime Aha aha, yarasalar ters durur üzerimde Zincirleri baðlayacaðým kendime Tutamadýlar ki beni daha önce Bir bu kaldý ya, denerim beki de...
Gülme gülme Gelir belki baþýna Bir bakmýþsýn, yazýlanlar olmuþ sana aþina Bekle bekle, çýkarým o zaman kesin karþýna! ararsýn beni karanlýk maðaralarda
13.09.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
obsidyen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.