Uzun zaman aldý, kalemle sohbetim. Kâðýtlar bana küstü bilirim, Mýsralar þaþýp kalsa da bu halime, Söylenecek ne çok þey var , Deprem görmüþ yüreðimde.
Kuþlar bir garip þakýyor, Aðaçlar boynunu bükmüþ, Sanki gizli,onlar da sitemde. Depremler var yüreðimde, Sebebi bende saklý. Sorma sakýn niye?
Rüzgâr fýsýldarken bamtelime, Harabeye dönmüþ bedenimle, Alay edercesine güneþ , Yine gözümün içine selam etmekte.
Alýp baþýmý gitsem diyorum, Daðlarý arkama duvar diye örüyorum, Bir feryad kopsa uzakta, Deprem görmüþ yüreðimden sanýyorum.
Bir haykýrýþ say, bu yazdýklarýmý, Enkaz altýnda çýrpýnýþta, bir can say. Þiir desem þiir deðil! Dizeler þimdi dövüþte, Kelimeler de beni terk etmekte... Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşe_rose Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.