Beraber Ağladık

BERABER AÐLADIK

Gözlerinden mercan, mercan döküyor.
Dönüp, dönüp hem yollara bakýyor.
Oy deyiþi yüreðimi yakýyor.
Oturup beraber bende aðladým.

Annesi hastaymýþ, babasý yokmuþ,
Tedavi edecek parasý yokmuþ.
Bilmez ki dünyanýn derdi ne çokmuþ,
Birlikte derdine derman aradým.

Dedi ki derdimi, çok soran oldu.
Anlattým da adým, þaklaban oldu.
Çaresi olan da, hep yaban oldu.
Dahasý ný ben de, hiç soramadým.

Ben sormadým kendi, bana söyledi.
Derdini dökmeye, devam eyledi.
Ben gül dedim, aðlamayý yeðledi.
Oturdum beraber, bende aðladým.

Okulumu yarýyýlda býraktým.
Annem yalnýzdý, yanýnda gerektim.
Ona göre kurtarýcý melektim.
Ben aðlamayým da, kimler aðlasýn?

Annem öldü, okulumdan da oldum.
Bu yaþýmda, bu hayattan yoruldum.
Kara vicdanlara, dilenci oldum.
Ben aðlamayým da, kimler aðlasýn?

Bir dokundum bin bir ahýný duydum.
Bilmem derdine ortak olurmuydum,
Bu acýyý ben de, kendim de duydum.
Oturup beraber bende aðladým.

Süleyman Bektaþ
(Çaðdaþ-i)

Sosyal Medyada Paylaşın: