þehrin arka sokaklarý kadar dardý karanlýktý yüreði.
vakti olsa oturup bir camýn ardýna kar tanelerini sayardý hayal kurarak biraz üþüyüp yürekten titreyerek..
vakti olsa açardý bütün gizlerini gözleri leyli olanlara.. bütün saklýsýný dökerdi eteðinden bir muþmula gibi vakitsiz olgunlaþmýþ yüzleri silerdi benliðinden..
vakti olsa duyabilirdi kendini
vakti yoktu.. duymadý hiçbir þeyi...
13/09/2011 ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
n.kaygısız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.