Nefretin Özlemi

Yakýlan tütsüden beslenen umutlar
Boyuna baðlanan iplerle kayan hayatlar
Geçmiþi ancak rüyasýnda sayýklar
Burada nefrete özlem baðlamýþ biri var...

Sevgiden umudumu kestim artýk
Sen de kes geçmiþinde yaþayan yaratýk
Biz nefrete sýkýca sarýldýk
Dipsiz kuyularda sadece gerçekleri aradýk...

Bir dua temizlemez ki nefsi
Gerek insana birazcýk vicdan hapsi
Kalbim büyük olsa da sevemez herkesi
Kaleminden kan akar þairin atýnca tepesi...

Kalemim sert dizelerim mert diyenler dolu
Kamuflajlarý iyi de bulamadýlar gerçek yolu
Parmaðý uzatma yoksa kaparlar kolu
Cennet saðdayken onlar seçtiler solu...

Yanlýzken bile mutlu olmayý becer
Kafana takma bu da gelip geçer
Süvariler kaybetmeyi sevmez hep isyan eder
Güçlü ol yoksa hayat seni de helak eder...

Yaþlýlarýn aðzýnda hep bir tesbihat
Bize usanç gelen ama gerçek nasihat
Günahlar hep dizili kat kat
Makyajlarý tamam da yüzleri berbat...

Dizelerim insanlýða ders olsun,
Adýmý duyanlarýn kalpleri umutla dolsun,
Zalime meyledenlerin kuþ beyinleri solsun,
Þu alemde nefretimle kala kaldým daha ne olsun...

Son dizeler akarken alkýþlarý kesildi herkesin
Ben yolumda devam ederim geleceðini bilsem de ecelin
Savaþmaya hazýr bir cengaver gibi hazýrda durur kefenim
Yolunu aramakta nefretin özleminde kaybolmuþ tüm benliðim...


- mehmed arif -
Sosyal Medyada Paylaşın: