YÜZÜN

Bir zaman dilimine dâhil olmamýþtý henüz yüzün
Aklýmý yoklayýp gözlerimi buðulandýrdýðýmda
Apaçýk canlanýyordu buðday tenin
Önce gülüþün netleþiyordu;
Elmacýklarýna hücum eden yanaklarýnýn arasýnda
Her iki tarafa çekilen dudaklarýn,
Hýzla, dudaklarýna tutunan uykulu iki gamzen.
Burnun beliriyordu
Dokununca elime sýcak nefesini soluyan iki kara delik.
Ucundan kaþlarýnýn ortasýna kadar
Kýrýlgan bir asma köprü sanki, öyle kavisli..
Kaþlarýna dokunuyordu kirpiklerin
Ve kýrpmak için her kapattýðýnda mavilerini
Gece denizi örter ya
Öyle ýþýksýz bir þehir, öyle sabahý bekleyen evsizler.
Birkaç salise sonra sabah olurdu.
Onca sesin içinde senin sessizliðin.
Ýstemez miydim þahlansýn kulaklarýmda þimdi
Dumanlanan hayaline eþlik etsin sesin
Dudak kýpýrtýlarýndan kopsun gözlerime deðsin
Konsun avuçlarýma teker teker harflerin
Kapatamadan ellerimi gülüþerek
Kaçýp gitsin kaçan,
Kalanlarý birleþtirmek bana kalsýn, önemsiz..
Ýstemez miydim anlamaya çalýþmak seni.
Dumanlarýný daðýtmadan
Katlayýp kaldýrýyordum aklýma
Gözlerimi yeniden, dünyaya çeviriyordum.
Garip bir duygu;
Yýllar yýllar birikiyor ölüyor ve diriliyordum
Bir halsizlik bir kalp çarpýntýsýnýn ardýndan
Baktýðýmda aynaya;
Hala bir zaman dilimine
Dahil olmuyordu yüzün.

éSs.





.
Sosyal Medyada Paylaşın: