Yine melez bir sabah, içimde unutmuþ kendini, Küvetimde yine geceden bileklerini kesmiþ cümleler, aðzýna kadar düþ gölü, Günaydýn kendime, günaydýn umarsýz yüzgeçlerim.
Hep unutuyorum nasýl doðuyordu bu perdeler? Saksýlarýmýn üstünde güneþlenen begonyalardan yana mý? Yoksa vasiyeti sadece birkaç dalga olan, yoksul gemilerden mi yana?
II
Kadran ve kadraj kararsýz, Üçüncü kattaki anýlarýmý örümcek aðlarý sarmýþ, Bir yolculuðun endiþesiz zamanlarýný bir solukta içiyorum, Ýnatçý takvim nihayet dalýndan düþürdü salýyý…
II
Gölgelerinden karanfiller sarkan odalar, Koca bir dudak karþýmda, hüznünden yeni boþanmýþ, Ýyilik sever biri, yenice hayal baðýþýnda bulunmuþ, kimsesiz sevgililere. Sepya bir fotoðrafýn içinde sürgünmüþ, Fotoðraftakiler ölünce o da beraat etmiþ. Bir zamanlar, adý en güzel kapaklý öykülerde çýkarmýþ, Avuçlarýnda bir demet pencere, kýyýlarýndaki kokulu balýklara açýlan, Ýçinde kýrýk öykülerinin yüzdüðü akvaryumunda.
ýv
düþ kabuklarýna basýp kaymayayým diye her bir yeri renklemiþ, maktulün seviþtiði belli olmasýn diye tüm ten izlerini silmiþ.
V Olay sabahý, Sýrtýndan seviþmiþ olarak bulunulan bir adam, Yerde uçmayý yeni öðrenen, kuyruðuna teneke baðlý bir uçurtma, Koltukta düþ yetmezliðinden ölen yaþlý bir öpücük, Menekþe renkli uykularýna yüksek dozda cümle alan bir kadýn.
Günaydýn, teslim oluyorum, Peki, düþler yukarý tamam…
Oktay Coþar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oktay Coşar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.